του Δημήτρη Ασλανίδη*
Για να αλλάξει κανείς το μέλλον ενός τόπου πρέπει να τον αγαπά, να τον γνωρίζει, να νοιάζεται αλλά και να μπορεί. Θα πρέπει να διαμορφώσει τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις εκείνες που θα καθιστούν την αλλαγή και την μετεξέλιξη εφικτό και ρεαλιστικό σενάριο. Πρώτη και σημαντικότερη προϋπόθεση είναι η δημιουργία ομάδας – η αλλαγή και η μετεξέλιξη ενός τόπου είναι επί της αρχής υπόθεση συλλογική. Δεν αρκεί ποτέ μία μόνη δύναμη, ένας μόνος άνθρωπος. Η αυτοδιοίκηση είναι μια υπόθεση που αγκαλιάζει πληθώρα ζητημάτων – όλα όσα αφορούν στη ζωή και την καθημερινότητα είναι δικά της ζητήματα. Για αυτόν τον λόγο χρειάζονται ανθρώπινοι πόροι, χρειάζονται πολλά μυαλά, ομάδα με συνοχή, με άποψη, με στρατηγική.
Μια δεύτερη προϋπόθεση είναι το σχέδιο, οι προτεραιότητες, η ιεράρχηση. Δεν είμαστε εδώ για να τάξουμε τα πάντα στους πάντες. Αυτές είναι «παλαιοκομματικές λογικές» που πιστεύω ότι οι Έλληνες τις έχουμε αποκηρύξει και δεν τις θέλουμε πια. Οι πόροι είναι πεπερασμένοι – άλλοτε αρκετοί, άλλοτε λιγότεροι πάντως σίγουρα συγκεκριμένοι. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι εμείς θα προχωρήσουμε με προτεραιότητες και σχέδιο. Αφήνουμε σε άλλους τον πληθωρισμό υποσχέσεων.
Τρίτη προϋπόθεση είναι η γνώση, η αξιοποίηση καλών πρακτικών, η συνεργασία και η αξιοποίηση πετυχημένων παραδειγμάτων. Σε έναν κόσμο που η πληροφορία, η γνώση, οι συνέργειες, τα χρηματοδοτικά εργαλεία είναι διαθέσιμα – εμείς επιβάλλεται να διεκδικήσουμε, να προετοιμάσουμε, να υποβάλλουμε και να εξασφαλίσουμε ότι αυτά που γίνονται σε Ελλάδα και Ευρώπη θα γίνουν και στον τόπο μας, στον Δήμο Παύλου Μελά.
Περπατώ κάθε μέρα στον δήμο μας. Εδώ ζω, εδώ εργάζομαι, εδώ μεγαλώνουν τα παιδιά μου, εδώ βρίσκονται όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις. Καθημερινά συναντώ συμπολίτες μου στο δρόμο και συζητώ για μια σειρά προβλημάτων που μας απασχολούν– όχι μόνο τώρα εν όψει των εκλογών. Τα περισσότερα από αυτά είναι απλά ζητήματα της καθημερινότητας που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε η επίλυσή τους να είχε δρομολογηθεί. Η καθαριότητα των γειτονιών, ο φωτισμός, αυτό που λέμε «αστικός χώρος», οι παιδικές χαρές, τα πάρκα – όλα όσα απαρτίζουν το αστικό περιβάλλον γύρω μας χρειάζονται φροντίδα. Η εικόνα δείχνει σα να έχει παγώσει ο χρόνος δεκαετίες πριν – μια βόλτα στις γειτονιές θα σας πείσει. Εικόνα εγκατάλειψης ή στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορίας.
Αλλά και πέρα από αυτά – που βρίσκονται ούτως ή άλλως στον πυρήνα της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης – υπάρχουν και άλλα πολλά που θέλω να βάλω στο τραπέζι του δημοσίου διαλόγου. Θέματα κάπως πιο «μεγάλα» – όχι πιο σημαντικά από τα προηγούμενα. Θέλω να μιλήσουμε για παράδειγμα για την συγκοινωνία. Πώς μπορεί ένας κάτοικος της Ηλιούπολης να πάει στο κέντρο και πόση ώρα θα χρειαστεί; Ένας νέος από την Ευκαρπία που δεν έχει αυτοκίνητο πως θα μετακινηθεί; Για τα μεγάλα έργα υποδομής θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν από τώρα. Τα μεγάλα κτιριακά κελύφη των παλιών καπνομάγαζων στέκουν για δεκαετίες μέσα στον αστικό ιστό και δεν καταφέραμε να αξιοποιήσουμε ούτε ένα, όταν άλλες πόλεις στην Ευρώπη αξιοποιώντας το βιομηχανικό κτιριακό απόθεμα άλλαξαν την μοίρα τους. Θα καταθέσουμε προτάσεις και για αυτά.
Η ατζέντα είναι μεγάλη και περιλαμβάνει πολλά περισσότερα ζητήματα. Θα έχουμε την ευκαιρία στον δρόμο προς τις εκλογές να μιλήσουμε για όλα. Το σημαντικό όμως είναι να καταλάβουμε και να πιστέψουμε ότι αξίζουμε καλύτερα και μπορούμε περισσότερα. Ότι υπάρχει διαφορετικό μέλλον, καλύτερες προοπτικές. Ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι στα ελάχιστα.
*Ο Δημήτρης Ασλανίδης είναι υποψήφιος δήμαρχος Παύλου Μελά
