Έχουν περάσει αρκετές ημέρες…
Πολλές είναι οι μέρες από τότε που η Ελλάδα έλαβε περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού covid-19. Η καραντίνα «εισέβαλε» στις ζωές των κατοίκων της Ελλάδας, που αναγκάστηκαν να αφήσουν την κοινωνική τους ζωή, ώστε να αντιμετωπιστεί όσο πιο δραστικά γίνεται o κορονοϊός . Η καθημερινότητα όλων άλλαξε με γρήγορους ρυθμούς.Η προσμονή της Άνοιξης, που διένυε μόλις τον πρώτο της μήνα χάθηκε ξάφνου, εναποθέτοντας τις ελπίδες της στον Μάιο και το καλοκαίρι.
Η ζωή των ανθρώπων συνεχίζεται…
Για άλλους ο χρόνος σταμάτησε πριν την καθολική απαγόρευση στη χώρα, ενώ για κάποιους άλλους ο χρόνος κυλάει κανονικά. Πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν και έξω από το σπίτι τους καθώς πρέπει να πηγαίνουν στη δουλειά τους, τη στιγμή που για κάποιους ο χρόνος περνάει αργά μέσα σε διαμερίσματα των 30, 40 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς μπαλκόνια με θέα. Όλοι όμως αναμένουν την επιστροφή στην «κανονικότητα» ακόμη και το ίδιο το κέντρο της Αθήνας, που πλέον στέκει βουβό και έρημο ανυπομονώντας να γεμίσει χρώμα και φωνές. Η Αθήνα παραμένει γοητευτική ακόμα και τώρα.Λείπει όμως κάτι…Λείπει η έντασή της, άλλες φορές είναι κουραστική και ανυπόφορη, άλλες φορές εξαιρετικά όμορφη..
Μείωση της επιβατικής κίνησης των πολιτών…
Σταδιακή ήταν και η μείωση της επιβατικής κίνησης των πολιτών σε κάποιες γραμμές ίσως και 80% κάτω.Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία νιώθουν φόβο και ανησυχία για την υγεία τους. Σε κάποια από τα λεωφορεία έχει τοποθετηθεί μία αλυσίδα εκεί που βρίσκεται ο οδηγός. Αυτό έγινε ώστε να μην πλησιάζει κανείς. Παράλληλα η μπροστινή πόρτα πλέον δεν ανοίγει, ώστε ο οδηγός να είναι όσο το δυνατόν απομονωμένος. Παρόλα αυτά ο φόβος δεν παύει να υπάρχει στους εργαζόμενους.
Η ελπίδα για άρση των μέτρων…
Τόσο οι ειδικοί όσο και οι απλοί πολίτες ευελπιστούν σύντομα να επέλθει άρση των μέτρων και να επιστρέψουν στην καθημερινότητα που είχαν αλλά και να κυκλοφορούν πλέον όλοι χωρίς τον φόβο και την ανησυχία του ιού. Μετά από όλο αυτό ένα είναι σίγουρο….Η Αθήνα θα γεμίσει και πάλι με χαμόγελα και χρώματα…